بقائی: ادعاهای ارضی درباره جزایر سهگانه ایرانی بیاساس و بیاعتبار استدنیامالی: سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در قرعهکشی جامجهانی ۲۰۲۶ حاضر خواهد بودصالحی: جشنواره جهانی فیلم فجر، گامی برای سینمای صلحمحور و عدالتگراایران و ترکیه در مسیر احیای پروژه منطقه آزاد مشترکتعطیلی حضوری مدارس و دانشگاهها در بیشتر شهرهای استان تهران؛ ادارات دورکار شدندحضرت فاطمه (س)؛ الگوی ایمان، اقتدار و خانواده در تاریخ«محمود حیدری» رئیس فدراسیون سوارکاری شدقدردانی رئیس جمهور از رهبر معظم انقلاب
با گسترش فضای دیجیتال و تکیه روزافزون سازمانها بر فناوری اطلاعات، امنیت سایبری به یکی از حیاتیترین دغدغههای دنیای کسبوکار تبدیل شده است. در حالیکه سرعت تحول فناوری هر روز بیشتر میشود، بسیاری از سازمانها هنوز در ایجاد و حفظ زیرساختهای ایمن با موانع جدی روبهرو هستند.
در ادامه به مهمترین چالشهایی که سازمانها در مسیر تأمین امنیت سایبری با آن مواجهاند، پرداخته میشود:
بخش بزرگی از تهدیدهای سایبری از داخل سازمان و بهواسطهی خطای انسانی آغاز میشود. بسیاری از کارکنان با اصول پایهای امنیت اطلاعات مانند استفاده از گذرواژههای قوی، تشخیص ایمیلهای مشکوک یا حفظ محرمانگی دادهها آشنا نیستند. نبود آموزش مستمر و فرهنگسازی باعث میشود حتی بهترین زیرساختهای فنی نیز کارایی لازم را نداشته باشند.
پیادهسازی راهکارهای امنیتی مؤثر، به سرمایهگذاری قابل توجهی نیاز دارد. بسیاری از سازمانها، بهویژه شرکتهای کوچک و متوسط، از نظر بودجه یا نیروی متخصص دچار کمبود هستند. از سوی دیگر، کمبود کارشناسان امنیت سایبری در بازار کار، به چالشی جهانی تبدیل شده است.
استفاده همزمان از سرویسهای ابری، نرمافزارهای مختلف و دستگاههای اینترنت اشیا، سطح حمله (Attack Surface) را گسترش میدهد. مدیریت و بهروزرسانی این زیرساختهای متنوع، نیازمند هماهنگی و نظارت دائمی است؛ موضوعی که در بسیاری از سازمانها نادیده گرفته میشود.
امنیت سایبری زمانی اثربخش است که در قالب چارچوبهای استاندارد و مدون اجرا شود. با این حال، بسیاری از سازمانها فاقد سیاستهای رسمی در حوزه امنیت اطلاعات هستند. عدم استفاده از استانداردهایی مانند ISO/IEC 27001 یا NIST، سبب میشود اقدامات امنیتی بیشتر جنبه واکنشی داشته باشند تا پیشگیرانه.
برخی مدیران یا کارکنان، محدودیتهای امنیتی را مانعی برای بهرهوری میدانند. اما تجربه نشان داده است که الزام به احراز هویت چندمرحلهای یا محدودسازی دسترسیها، در بلندمدت از بروز خسارات سنگین جلوگیری میکند. ایجاد تعادل میان امنیت و سهولت دسترسی، یکی از مهارتهای کلیدی مدیریت فناوری است.
کارکنان ناراضی یا بیاحتیاط میتوانند تهدیدی جدی برای دادههای حساس باشند. در نبود نظارت بر رفتار کاربران و کنترل دقیق سطوح دسترسی، خطر نشت اطلاعات افزایش مییابد.
مجرمان سایبری با بهرهگیری از ابزارهای هوشمند، بدافزارهای بدون فایل و حملات مبتنی بر هوش مصنوعی، روزبهروز پیشرفتهتر میشوند. ابزارهای امنیتی سنتی، در برابر این حملات جدید اغلب کارایی کافی ندارند و نیاز به راهکارهای هوشمند و مبتنی بر تحلیل داده احساس میشود.
بسیاری از سازمانها در هنگام وقوع حمله سایبری، برنامه مشخصی برای واکنش یا بازیابی ندارند. نبود طرح واکنش به حادثه (Incident Response Plan) و پشتیبانگیری ایمن میتواند خسارات مالی، فنی و اعتباری جبرانناپذیری بهدنبال داشته باشد.
سازمانها باید نگاه خود را از رویکرد صرفاً فنی به رویکردی جامع و فرهنگی تغییر دهند؛ یعنی در کنار فناوریهای پیشرفته، بر آموزش، سیاستگذاری شفاف، و فرهنگ مسئولیتپذیری سایبری تمرکز کنند. تنها با چنین نگاهی میتوان در برابر موج تهدیدهای آینده ایستادگی کرد.
دیدگاهتان را بنویسید